Prelekcja dotyczyła przyczyn wprowadzenia stanu
wojennego w Polsce, internowania opozycjonistów oraz dalszych ich losów.
Spotkanie realizowane było przez młodzież szkolną, przygotowaną przez nauczycieli tej szkoły: Małgorzatę i Ryszarda Oleniak, w ramach projektu CEO i IPN:
" Opowiem Ci o wolnej Polsce". Finałem projektu będzie zlot wszystkich uczestników tego zadania w Warszawie i prezentacja swoich osiągnięć w V 2008r.
Wybór tematu nie był przypadkowy. Młodzież, dla której 1981 rok jest odległą historią , nie rozumie jak mogło dojść do tego, że ludzie stali w kolejkach,
których finałem wcale nie musiał być zakupiony towar, bo go już, albo wcale nie było. Jak można było ograniczyć prawa polityczne i osobiste człowieka,
jak można było za jego poglądy, kogokolwiek aresztować i trzymając w okrutnych warunkach, uwłaczających godności ludzkiej, przesłuchiwać.
Młodzież szkolna nie wierzy, że można było podsłuchiwać ich rozmowy telefoniczne, o ile w ogóle możliwa była ta forma komunikacji.
Nie pojęte są też emocje, które towarzyszyły ludziom mijającym grupę ZOMO-wców grzejących się przy koksownikach lub widok jadących czołgów po ulicach miasta.
Każdemu Polakowi, który żył w tamtym czasie, stan wojenny kojarzy się z czymś innym. Starszemu pokoleniu, pamiętającemu jeszcze II Wojnę Światową,
towarzyszyła obawa wybuchu wojny, braku wszystkiego, niepewności losów swoich i swoich bliskich. Mnie kojarzy się z brakiem "Teleranka" w niedzielę 13 grudnia,
widokiem gen. Wojciecha Jaruzelskiego na ekranie telewizora i olbrzymimi kolejkami za papierem toaletowym.
Młodzieży szkolnej stan wojenny przypomina coś nierealnego i niemożliwego. Właśnie dlatego postanowiliśmy spotkać się z człowiekiem odpowiedzialnym za częściowe
kreowanie historii lokalnej tamtego czasu- Panem Zdzisławem Kociubińskim.
Nasz gość odpowiedział pozytywnie na zaproszenie, i punktualnie stawił się 13 grudnia br. W ZSZ Nr 1 i II LO przy ul. Sztabowej 2.
W spotkaniu uczestniczyła młodzież maturalna tej szkoły. Wysłuchała ona relacji świadka historii na temat przebiegu samego aresztowania , pobytu w więzieniu,
relacji rodzinnych, strachu towarzyszącego na co dzień więźniom oraz niepewności tego co przyniesie jutrzejszy dzień.
Na koniec Pan Kociubiński wyraził wiarę, że nasza współczesna młodzież nigdy nie zapomni kim jest, skąd pochodzi, gdziekolwiek by się w swoim późniejszym życiu znalazła.